Łucja Pinczewska-Gliksman
Piast
Oto przyszliśmy do twej krainy,
A był taki piękny miodny czas,
Gdy gościnnie na postrzyżyny
Zaprosiłeś, Królu Piaście, nas.
Kto by myślał wtedy, że gościnie
Przyjdzie kiedyś taki straszny kres,
Że tak smutne będą postrzyżyny,
Że tak krwawo skończy się ten chrzest.
Dziś, gdy orzesz twoją czarną ziemię
- Oby Pan Bóg dał ci chleba dość -
Wyjrzy nagle z głębi na powierzchnię
Także nasza biała naga kość.
A gdy w przeszłość spoglądasz pokornie,
Wiedz – w niej także nasze ślady są,
Bośmy twoją ziemię i historię
Przepoili własną krwią.
(Wiersz ten odbiega od ścisłości historycznej - jest tylko symbolicznym skrótem wielkowiekowych dziejów Żydów na ziemiach polskich).
Data aktualizacji: 2012-10-29
