Ks. dr Henryk Kazimierowicz był administratorem parafii Tłokinia Kościelna w latach 1937-1941. Po aresztowaniu księdza przez Niemców i wywiezieniu do obozu w Dachau, kościół w Tłokini zamknięto. Wbrew wcześniejszym relacjom i ustaleniom historyków i dziennikarzy, pamiątki po księdzu – instrumenty muzyczne, niektóre obrazy i fotografie – przetrwały wojnę. Księgozbiór liczący kilka tysięcy woluminów, przechowywany w specjalnych skrzynkach, w czasie okupacji przechowano w kościele, a po 1945 r. na plebanii w Tłokini Kościelnej.
Zainteresowania ks. Kazimierowicza: antropologia, psychoanaliza, religioznawstwo, twórczość Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego) i in. zaowocowały ambitnym, wielojęzycznym zbiorem książek, rękopisów, maszynopisów.
Ks. Kazimierowicz był w posiadaniu wszystkich dzieł Witkacego, również tych nigdy niewydanych drukiem i do dziś uważanych za zaginione. Część książek widziano jeszcze w latach 60. i 70., gdy parafią w Tłokini administrowali księża: Franciszek Jankowski, Marian Chwilczyński, Stanisław Karliński, Leonard Kryściak, Jan Talaska. Dotąd znany jest los zaledwie jednej książki („Sonata Belzebuba” S. I. Witkiewicza) i kilkunastu luźnych kart dwóch rękopisów (w Muzeum Literatury w Warszawie), które na pewno należały do zaginionego zbioru.
Osoby, które posiadają jakiekolwiek informacje o losach księgozbioru ks. dr. Henryka Kazimierowicza, krewni księdza, a także członkowie rodzin i znajomi dawnych proboszczów tłokińskich z lat 1945-1975 proszone są o kontakt mailowy: przemyslaw.pawlak[at]kdfpawlak.pl lub telefoniczny (+48 600 227 543) z Przemysławem Pawlakiem lub naszą biblioteką.
O księdzu Kazimierowiczu i jego związkach z Witkacym: artykuły Przemysława Pawlaka na stronie www.witkacologia.eu